مقدمه
چند روز پیش برای نخستین بار تصاویری از پرواز مدل ایرانی پهپاد آر کیو 170 در رسانه ها پخش شد. سردار "امیر علی حاجی زاده" فرمانده نیروی هوافضای سپاه با بیان اینکه آمریکایی ها با دیدن RQ170 ایرانی سکته ناقصشان کامل می شود، تاکید کرد: نمونه آمریکایی آن را چون غنیمت است پس نمی دهیم اما اگر تحریم‌های ایران علیه آمریکا برداشته شود شاید یک نمونه ایرانی را به آمریکا بدهیم.
وی پیشتر در حاشیه مراسم گرامیداشت سومین سالگرد شهادت شهید طهرانی‌مقدم و شهدای اقتدار موشکی، از پرواز مدل کاملا ایرانی پهپاد RQ170 خبر داده بود. سپاه پاسداران در 13 آذر ماه سال 90 توانسته بود یک نمونه از پهپاد آرکیو 170 متعلق به ارتش آمریکا را به زمین بنشاند. به این بهانه مروری داریم بر ویژگیهای این پهپاد پیشرفته.
لاکهید مارتین آر کیو ۱۷۰ سنتینل (به انگلیسی: Lockheed Martin RQ-170 Sentinel) یک هواپیمای شناسایی است که توسط لاکهید مارتین ساخته شده است. واژه Sentinel به معنای نگهبان و کشیک است. از مشخصات این هواپیما اطلاعات اندکی به بیرون درز پیدا کرده‌است، اما کارشناسان نظامی معتقدند که دارای قابلیت رادارگریزی و ابزارهای شناسایی و احتمالا قادر به حمل سلاح نیز هست. نخستین بار از این هواپیمای جاسوسی در افغانستان و طی «عملیات آزادی پایدار» استفاده شد، به همین خاطر به این هواپیما لقب جانور قندهار داده شده است. تکنولوژی بکار گرفته شده در این هواپیما با تکنولوژی به کار گرفته شده در هواپیماهای یو اس بی ۲ و جنگنده اف-۳۵ لایتنینگ ۲ شباهتهای فراوانی دارد.
ویژگیهای مهم RQ-170
1-نخستین ویژگی این هواپیمای بدون سرنشین که باعث شده در نوع خود منحصر به‌فرد باشد، توانایی تقریبا مهارناپذیر رادارگریزی آن است. اطلاعات موجود نشان می دهد این هواپیما توسط رادارهای معمولی برد بلند (حتی انواع بسیار پیشرفته آن) به هیچ وجه قابل رهگیری نیست و رادارهای برد کوتاه VHF نیز تنها در صورتی قادر به مشاهده آن –آن هم به سختی- هستند که هواپیما کمتر از 40 کیلومتر با آنها فاصله داشته باشد؛ اتفاقی که وقوع آن تقریبا محال است. ویژگی رادار گریزی این هواپیما ناشی از پوشش بسیار مخصوصی است که تمام سطح آن را پوشانده و بسیاری از کشورهای جهان از جمله روسیه و چین سال های طولانی است که به دنبال دست یابی به فرمول و مشخصات ساختمانی آن هستند. روزنامه نیویورک تایمز در تحلیل به قلم ویلیام براد و دیوید سانجر که روز دوشنبه 14 آذر 1390 منتشر شده، درباره توانایی رادار گریزی هواپیمای RQ-170 نوشته است: «به گفته مقامات امریکایی، یک نمونه رادار گریز این هواپیمای بدون سرنشین اوایل امسال ساعت ها در موارد مکرر بر فراز مخفیگاه اسامه بن لادن در ابت آباد پاکستان پرواز کرد بدون آنکه بوسیله سامانه های دفاع هوایی پاکستان مورد شناسایی قرار گیرد». این روزنامه ادامه داده است: «ماه ها گزارش هایی، همگی تایید نشده، منتشر شده است که از همان هواپیما مرتبا بر فراز ایران و احتمالا با هدف شناسایی مراکز هسته ای یا موشکی مخفی استفاده می شده است». همچنین لولیتا سی بالدور، در گزارشی برای آسوشیتدپرس از واشینگتن در روز سه شنبه 15 آذر 1390 نیز او قول لورن تامپسون، تحلیلگر دفاعی موسسه لکسینگتون در ویرجینیا در این باره می نویسد: «این هواپیماها طوری طراحی شده اند که بتوانند به مکان هایی بروند که دیگر هواپیماهای باسرنشین یا بدون سرنشین نمی توانند به آنجا بروند. این هواپیما به ویژه طوری طراحی شده است که ردیابی و هدف قرار دادن آن توسط دشمنان بسیار دشوار باشد». به نظر عامل اصلی رادارگریزی این هواپیما رنگ مخصوص بدنه آن است.
2- دومین ویژگی این هواپیما که انتقال آن به ایران نگرانی بسیار جدی امریکایی ها را برانگیخته آن است که این فناوری RQ 170 شباهتی جدی به فناوری بمب افکن های B-2 و همچنین جنگنده بمب افکن F-35 دارد که جزو پیشرفته ترین و در عین حال محرمانه ترین فناوری های نظامی امریکا محسوب می شود.
3- سومین ویژگی هواپیمای بدون سرنشین امریکایی که در اختیار ایران است، مربوط به موتورهای بسیار پیشرفته آن است که عملا به آن امکان می دهد به جای چند ساعت، چند روز در در هوا باقی بماند. جان پایک از اندیشکده گلوبال سکیوریتی در این باره به لولیتا سی بالدور گزارشگر آسوشیتدپرس از واشینگتن در روز 15 آذر 1390 گفته است: «کلید موفقیت آمریکا در مورد هواپیماهای رادارگریز، موتورهای کم مصرف آنها است که به آنها امکان می دهد به جای چندین ساعت، روزها در هوا بمانند».
4- ویژگی چهارم هواپیمای RQ-170 مربوط به توانایی های جنگ الکترونیک آن به‌ویژه در دو حوزه خاص است. نخست اینکه این هواپیما می تواند مجموعه ارتباط رادیویی با سیم و بی سیم در اطراف منطقه پروازی خود را تا شعاعی بزرگ شنود کند و دوم اینکه قادر است در منطقه پروازی خود در صورت لزوم اختلالات الکترونیکی وسیع ایجاد کند.
5- ویژگی پنجم هواپیمای بدون سرنشین RQ-170 استقرار رادارهای فوق پیشرفته "سار" بر روی آن است که هیچ نمونه مشابهی در جهان ندارد. منابع غربی نام این رادار را AESA ذکر کرده اند.
6- ششمین ویژگی این هواپیما مربوط به دوربین ها، لنزها و سنسورهای نصب شده بر روی آن است که به آن یک توانایی منحصر به‌فرد تصویربرداری جاسوسی می دهد. این دوربین ها دارای توان تصویر برداری با وضوح بسیار بالا در هر شرایط جوی و همچنین دارای قدرت تفکیک منحصر به‌فرد هستند.
سایر ویژگیها
همانطور که اشاره شد توسط شعبه توسعه برنامه های پیشرفته (اسکانک ورکس) شرکت لاکهید مارتین طراحی شده است.این هواپیما دارای یک موتور و بالی با لبه حمله مستقیم است. با توجه به ضخامت زیاد بال – بدنه ، می توان حدس زد که وزن و نیروی موتور این هواپیما بیش از هواپیمای پیشین اکتشافی بدون سرنشین ساخت لاکهید مارتین با نام RQ-3 دارک استار (RQ-3 dark star) است.دارک استار دارای یک موتور توربوفن «اف جی -44» ، (FJ-44) ساخت شرکت ویلیامز با نیروی رانش 1900 پوند (861 کیلوگرم معادل 8.44 کیلونیوتن) و حداکثر وزن 8500 پوند (3855 کیلوگرم) بود.
با توجه به برخی ویژگیهای RQ-170 Sentinel می توان حدس زد که این هواپیما یک طرح نسبتاً استیلث است ؛ بدون تأکید فوق العاده هواپیمای دارک استار و ایکس- 47بی به سطح مقطع راداری (RCS) بسیار کم به نظر می رسد که لبه های حمله این هواپیما تیز نیستند-که معمولاً برای اجتناب از بازتاب های راداری ضروری تلقی می شود و نیز دریچه های ارابه های فرود بجای اینکه با خطوط لبه حمله منطبق باشند، چهارگوش هستند و دارای لبه های زیگزاگ نیز نمی باشند.
به علاوه،اگزوز موتور بجای اینکه همانند طرح های کلاسیک استیلث در بالای بال قرار داشته باشد، در انتهای بدنه است و توسط بال، از امواج راداری محافظت نمی شود. نوک بالها نیز ظاهراً بجای استفاده از خطوط مستقیم، دارای انحنا هستند در نتیجه می توان حدس زد که سنتینل با هدف اجتناب از استفاده های بسیار سری ، طراحی و ساخته شده است. سقوط RQ-170 به عنوان یک هواپیمای بدون سرنشین یک موتوره از لحاظ آماری بسیار محتمل است. هواپیمای بدون سرنشین فوق العاده استیلث – نظیر هواپیمای کوارتز(Quartz) ، طرح مشترک لاکهید و بوئینگ که هرگز ساخته نشد و هواپیمای دارک استار که در ابتدا اثباتگر تکنولوژی آن بود – همواره به این دلیل که نمی توان به دلیل خطر افشای تکنولوژی بسیار سری ، آنها را در عملیات مورد استفاده قرارداد ،همیشه مورد انتقاد بوده اند.
رنگ خاکستری متوسط این هواپیما نیز اشاراتی به مقدورات پروازی آن دارد. در ارتفاع بسیار زیاد(بیش از 60 هزار فوت معادل 18 کیلومتر) ، رنگ بسیار تیره بهترین پوشش بصری را حتی در روشنایی روز فراهم می کند. زیرا نور بسیار کمی در پس زمینه وجود دارد که آنهم به دلیل رطوبت و ذرات غبار در ارتفاعات پایین تر پراکنده می شود. در نتیجه RQ-170 ، یک هواپیمای ارتفاع متوسط است که احتمال نمی رود در ارتفاع بیش از 50 هزار فوت(15 کیلومتر) پرواز کند. این ارتفاع پروازی ، در ضمن امکان استفاده از موتور های جت تجاری تولیدی را ساده تر می کند. پیش از این گزارش شده بود که شرکت جنرال الکتریک سرگرم فعالیت بر روی نمونه طبقه بندی شده ای از موتور TF-34 است که ظاهراً با نیازهای RQ-170 منطبق است .
به موجب یادداشتی که توسط نیروی هوایی ایالات متحده تهیه شده، به خدمت گیری RQ-170 در راستای خواسته وزیر دفاع این کشور برای افزایش پشتیبانی اکتشافی،نظارتی ،جاسوسی یگانهای رزمی در افغانستان و نیز به گفته رئیس ستاد نیروی هوایی این کشور برای افزایش اتکای نیروی هوایی ایالات متحده به هواپیماهای بدون سرنشین است.
شماره گذاری RQ-170 از لحاظ حروف صحیح ولی از لحاظ عددی ، خارج از ترتیب است که نشان دهنده تلاش برای جلوگیری از حدس زدن در مورد وجود برنامه است. از لحاظ فنی ، حروف (RQ) اشاره به هواپیمای بدون سرنشین غیرمسلح دارد؛ در حالی که حروف (MQ) به معنای هواپیمای بدون سرنشین مسلح است. اشاره یادداشت فوق الذکر نیروی هوایی مبنی بر پشتیبانی از نیروهای رزمی خط مقدم زمانی با ویژگی های قابل مشاهده طراحی این هواپیما ترکیب می شود که شامل استیلث محدود (شامل لبه حمله ضخیم و طرح ساده اگزوز موتور) نشان می دهد که سنتینل یک هواپیمای تاکتیکی در جنبه های عملیاتی و نه یک طرح برای جاسوسی استراتژیک است.
در هر حال، با طرح کم پیدایی محدود ، این هواپیما می تواند برای پرواز در طول مرز با کشورهای همسایه افغانستان و نگاهی به درون این کشورها برای جمع آوی اطلاعات مفید در مورد آزمایشات موشکی،هسته ای،دورسنجی و جاسوسی الکترونیک قابل استفاده باشد.
سابقه عملیاتی
اسکادران ۳۰ شناسایی ارتش آمریکا، از این پهپاد استفاده می‌نماید. این اسکادران که پایگاهش در فرودگاه آزمایش برد تونوپا در نوادا است، از اول سپتامبر ۲۰۰۵ فعالیت خود را آعاز نمود.
پهپاد "RQ-170 " پرنده بدون سرنشینی است که مدتها در کشور افغانستان در حمایت از عملیات نیروهای ناتو در سکوت عمل می کرد. این هواپیما برای اولین بار در سال 2007میلادی به صورت عملیاتی وارد خدمت نیروهای مسلح آمریکا شد و به شکل مخفیانه به عملیات در افغانستان پرداخت.
در سال 2007 میلادی اولین تصاویر این هواپیما در پایگاه هوایی قندهار منتشر شد. بنا بر اطلاعات منتشر شده و با توجه به عدم دسترسی نیروهای طالبان به سیستم های راداری، هدف از مستقر کردن این پرنده پیشرفته در کشور افغانستان انجام عملیات های شناسایی و جاسوسی بر فراز حریم هوایی دو کشور ایران و پاکستان است.
بنا بر اظهارنظر مقامات آمریکایی در جریان حمله نیروهای آمریکایی به پاکستان به منظور از بین بردن اسامه بن لادن رهبر شبکه تروریستی القاعده ، این پرنده بی سرنشین تصاویر زنده ای از فراز محل اقامت بن لادن به کاخ سفید ارسال کرده و همزمان مشغول شنود مکالمات ارتش پاکستان بوده است.
همچنین گزارشاتی از حضور این پرنده در کشور کره جنوبی به منظور رصد فعالیتهای موشکی کره شمالی وجود دارد. در دسامبر ۲۰۰۹ روزنامه جوونگ آنگ دیلی از کره جنوبی در خبری از پرواز آزمایشی این پهپاد در کره جنوبی اطلاع داد. این پروازها از چند ماه پیش آغاز شده بود و با هدف جایگزینی هواپیماهای قدیمی شناسایی لاکهید یو۲، از سوی پایگاه هوایی اوسان صورت می‌گرفت.
جانور قندهار در چنگ ایران
هواپیمای پهباد RQ 170 جاسوسی بدون سرنشین آمریکا تا پیش از تجاوز به حریم هوایی ایران و سقوط در خاک این کشور یک هواپیمای فوق محرمانه بود، اما به نظر می رسد از زمان سقوط در ایران دیگر فوق محرمانه بودن آن بی معنا است. بررسی این هواپیما از سوی دانشمندان ایرانی می تواند باعث افشای ویژگی های پیچیده فناوری به کار رفته در این هواپیمای جاسوسی بدون سرنشین شود. همچنین ممکن است سیستم های ارتباطی، تجهیزات ویدئویی و خود تخریبی و الگوهای مربوط به مکانیسم های پایه ای برگشت به آشیانه نیز به دست نیروهای ایران بیافتد. این مقامات که خواستند نامشان افشا نشود، اعلام کردند که هواپیمای RQ 170 بخشی از پروژه فوق سری سازمان سیا است که از نظر سری بودن حتی از درجه فوق سری هم بالاتر است، به همین دلیل تحقیقات در مورد علت از دست رفتن این هواپیمای جاسوسی نیز طبقه بندی شده و فوق محرمانه است.
در بخش دیگری از این گزارش آمده است: علاوه بر این بقایای این هواپیما می تواند به دانشمندان ایرانی، چینی، روسی و یا هر کشور دیگری برای توسعه هواپیماهای جاسوسی مادون قرمز و یا فناوری هواپیماهای رادار گریز که تحت شرایطی قادر به ردیابی هواپیماهای مخفی از قبیل هواپیماهای بدون سرنشین هستند، مورد استفاده قرار گیرد.
علاوه بر این مقامات اطلاعاتی آمریکا از این مسئله در هراسند که امکانات موجود در این هواپیمای جاسوسی از جمله پوشش های ویژه هواپیما، موتور و دیگر تجهیزات منحصر به فرد آن برای ایجاد پیشرفت در هواپیماهای جاسوسی رادار گریز کشورهای دیگر از جمله چین مورد استفاده قرار گیرد.
نورتون شوارتز فرمانده نیروی هوایی آمریکا در این باره می گوید: کاملا واضح است که بهره برداری از سیستم مهندسی این هواپیما برای این کشورها امکان پذیر است. در واقع موضوع ایده آل برای در این زمینه این است که در تولید این هواپیما پیشرفت های مورد نظر آمریکا حفظ شود. این همان چیزی است که در ذهن ما نیز وجود دارد.
وی در ادامه سخنان خود تصریح می کند: در صورتی که این هواپیما در اختیار یکی از رقبای اصلی آمریکا در عرصه جهانی قرار گیرد، آمریکا کار زیادی در این مورد نمی تواند انجام دهد. از سوی دیگر دستیابی مقامات اطلاعاتی روسیه و چین به این هواپیما برای آمریکایی ها بسیار بدتر و کابوس وارتر از نگرانی در مورد تلاش ایران برای استفاده از سیستم مهندسی به کار رفته در این هواپیما است.
در ادامه این گزارش آمده است: استراتژی چین برای به دست آوردن فناوری کشورهای دیگر در زمینه پیشرفت های نظامی هوانوردی بر سه اصل استوار است، خرید، ساختن و یا دزدیدن این فناوری. گزارش اخیر موسسه ملی مطالعات استراتژیک دانشگاه دفاعی واشنگتن این نکته را بیان کرده است که اولویت اصلی چینی ها در این زمینه دزدیدن این فناوری ها است، به ویژه این که چینی ها به تازگی متوجه شده اند ایجاد تغییرات کوچک در یک جنگنده نیروی هوایی در میزان توانایی این جنگنده ها تاثیر بسیار زیادی خواهد داشت.
در واقع چین بیش از آن که بر روی تلاش برای به دست آوردن فناوری ساخت این تجهیزات از نظر قانونی و یا توانایی های خود برای ساخت این فناوری ها تمرکز کند، تمایل دارد بر روی توانایی های جاسوسی خود برای به دست آوردن فناوری های نظامی بسیار حساس تکیه کند.
دو نفر از مقامات آمریکا در اظهاراتی مدعی شده اند که منفجر کردن بقایای این هواپیما و یا فرستادن نیروهای ویژه عملیاتی به ایران برای منهدم کردن و یا به دست آوردن مجدد این هواپیما جزء اولویت های دولت اوباما نیست. زیرا هر گونه اقدامی در این زمینه به منزله بروز جنگ خواهد بود.
این گزارش در ادامه می افزاید: مقامات اطلاعاتی سازمان سیا مدعی شده اند که فهمیدن نحوه ساخت این هواپیما و جزئیات آن بسیار سخت و زمان بر خواهد بود، اما آزار دهنده ترین بخش ماجرا برای آمریکایی ها سخنان مقامات ایران است که گفته اند این هواپیما را خود موفق شده اند از طریق هک کردن مسیر کنترل آن بنشانند. مسئله ای که بر اساس اظهارات مقامات اطلاعاتی آمریکا بسیار محتمل است.
در پایان این گزارش به نقل از مقامات اطلاعاتی آمریکا آمده است: این احتمال که ایرانی ها با کمک چینی ها و روس ها توانسته اند این هواپیما را هک کرده و بنشانند، یک مسئله نگران کننده و هشدار دهنده برای آمریکا است، زیرا این مسئله به این معنا است که ایرانی ها قادر به از بین بردن توانایی های هواپیماهای جاسوسی آمریکا هستند.
با توجه به پنهانکاری مسئولین آمریکایی در مورد این پرنده اطلاعات دقیقی در مورد توانایی های این پرنده،مشخصات پروازی و محموله قابل حمل توسط این پرنده بدون سرنشین منتشر نشده است.
در یک نگاه کلی RQ-170 یک بال پرنده شبیه به طرح بمب افکن پنهان کار B-2 نیروی هوایی آمریکا است که به منظور انجام عملیات های شناسایی بر فراز حریم هوایی متخاصم طراحی شده است.
توانمندیهای RQ-170 در جمع‌آوری اطلاعات
می‌توان مهمترین ویژگی"جانور قندهار" که برخی از تحلیلگران حتی مهمتر از تکونولوژی راداگریزی آن می‌دانند، استفاده از راداراها و حسگرهای فوق مدرن اپتیکی برای شناسایی و اسکن منطقه‌ای تحت ماموریت این پرنده دانست. ویژگی‌هایی که به RQ-170 امکان در اختیار داشتن قدرت دیدن، شنیدن و بوییدن از فاصله‌های بسیار دور و با وضوح بالا را داده است.
خاصیت بکار رفته در این حسگرهای اپتیکی به نحوی است که به RQ-170 امکان می‌دهد از ارتفاعی چندین هزار پایی، با اسکن چهره و حرکات اشخاص، افراد را تشخیص داده و به درستی شناسایی کند.
این در حالی است که حسگرهای صوتی "جانور قندهار" این امکان را به پهپاد شکار شده توسط ایران می‌دهد که امکان شنود همه امواج صوتی موجود در یک محدوده مشخص جغرافیایی را براحتی در اختیار داشته باشد.
استفاده از تکنولوژی بسیار پیشرفته رادار AESA که علاوه بر جنگنده F35 در این پهپاد نیز به کار گرفته شده است، موجب شده تا قابلیت تشخیص و تحلیل امواج مختلف با کیفیت و وضوح بالا در اختیار این پرنده کوچک باشد.
و اینها همه در حالی است که حسگرهای RQ-170 قادر به تشخیص وجود مواد شیمیایی و مواد رادیواکتیو در یک محدوده مشخص و میزان تراکم آن مواد در منطقه مذکور هستند.
پیتر سینگر از موسسه بروکینگز نیز در این زمینه می‌گوید: " حسگرهای تعبیه شده در هواپیمای بدون سرنشین امریکا ارزشمندتر از قابلیت های رادار گریز آن است این فناوری پیچیده اپتیکی استفاده کنندگان از هواپیمای پهپاد آمریکایی را قادر می سازد تا مظنونان تروریستی را از فاصله ده‌ها هزارپایی در هوا به درستی شناسایی کنند . اگرچه برخی از ابزار و ماشین آلات بکار رفته در این هواپیماها بخوبی شناخته شده و معلوم است ولی اطلاع از برخی دیگر از جنبه ها به ویژه حسگرهای آن برای کشورهایی مانند چین با اهمیت و حساس خواهد بود ."
وی ادامه می‌دهد: "این هواپیماهای بدون سرنشین علاوه بر تصاویر ویدئویی، تجهیزات و سنسورهای رهگیری خاصی دارند که قادرند حتی میزان اندکی از ایزوتوپ های رادیواکتیو و دیگر مواد شیمیایی را تشخیص داده و تحقیقات هسته ای را برملا کند."
سینگر می افزاید: " این هواپیما قطعا به مثابه جواهری گرانبها می ماند که در شرایط کنونی به دست آنها افتاده است ولی هر چه هست یکی از حسگرهای بکار رفته در هواپیماهای سنتینل یک AESA است که از رادارهای بسیار پیشرفته محسوب می شود در واقع موجب می شود نسل آینده هواپیماهای ما با نسل حاضر فرق کند و این تفاوت فقط به هواپیماهای بدون سرنشین مربوط نمی شود بلکه هواپیماهای سرنشین دار مانند اف - 22 و اف - 35 را هم در بر خواهد گرفت."
از سوی دیگر آنچه "جانور قندهار" را در مقایسه با ماهواره‌ها و رادارهای جاسوسی، به ابزاری محبوب برای سرویس جاسوسی امریکا تبدیل کرده است، بجز امکاناتی همچون شنود، تصویربرداری و تحلیل تصاویر، تشخیص مواد شیمیایی و رادیو اکتیو و سیستم‌های قدرتمندی راداری، قابلیت اسکن و تمرکز بر یک محدوده خاص جغرافیایی برای مدتی طولانی و بصورت مستمر است.
چنانکه ماهواره‌های جاسوسی معمولا به گونه‌ای طراحی می‌شوند که در هر شبانه روز یکبار به دور زمین بچرخند و بر این اساس امکان دریافت اطلاعات از هر نقطه زمین را تنها برای دقایقی خواهند داشت و این در حالی است که RQ-170 به دلیل رادارگریز بودن، می‌تواند ساعت‌ها بر یک محدوده خاص جغرافیایی متمرکز شده و بدون جلب توجه از آن محدوده اطلاعات جمع آوری کرده و به مرکز فرماندهی خود ارسال کرده و این پهپاد را قادر به اجرای عملیات شناسایی بیست و چهار ساعته می‌کند. عملیاتی که از عهده ماهواره ها خارج است.
در همین زمینه، دنیس گورملی، کارشناس موشکی و پهپاد در دانشگاه پیتسبورگ در گفتگویی با نیویورک تایمز می‌گوید: " زیر نظر گرفتن ایران کار تازه ای نیست. ماهواره های امریکا سال‌هاست بر روی تاسیسات هسته ای، پایگاه های موشکی و دفاعی ایران تنظیم شده‌اند. اما هواپیمای RQ-170که می تواند در ارتفاع پنجاه هزار پایی پرواز کند در راستای این تلاش ها از اهمیت خاصی برخوردار است. زیرا در حالیکه یک ماهواره در حال چرخش می تواند فقط چند دقیقه مکانی را تحت نظر بگیرد، یک هواپیمای بدون سرنشین می‌تواند به آهستگی حرکت و ساعت ها تصویر تهیه کند و در نتیجه می‌تواند سرنخ های مهمی پیرامون کاری که در حال انجام است، تجهیزات استفاده شده و میزان نیروی کار تهیه کند. "
به نظر می‌رسد تنها دستیابی به فناوری اپتیکی و راداری این پهپاد پیشرفته، می‌تواند ایران را به مرزهای دانش اپتیک پرتاب کند. دستاوردی که تنهای یکی از دستاوردهای مهم شکار پهپاد امریکایی توسط پدافند هوایی ایران است.
مشخصات پهپاد RQ-170
نوع: پرنده بی سرنشین (پهپاد)
طول: 4.5 متر
دهنه بال: 19.99 متر
ارتفاع: 1.8 متر (تقریبی)
سقف پرواز: 15000 متر (تقریبی)
نیروی محرکه: یک موتور توربوفن Garrett TFE731 یا General Electric TF34
سازنده: لاکهید مارتین
ورود به خدمت: سال 2007
کاربر: نیروی هوایی آمریکا
تعداد ساخته شده: 20 فروند (تخمینی)
______________________________________________________________
منابع:
irartesh.ir
newcoy.persianblog.ir
گردآوری و تنظیم:وبلاگ هوانورد (کاوه)