مروری بر تاریخچه آزمایشهای هسته‌ای

___________________________________________________________________

 ××× تذکر:این مقاله توسط وبلاگ هوانورد (newcoy.persianblog.ir) گردآوری و تنظیم شده و هرگونه بازنشر آن مشروط به ذکر نام و لینک "وبلاگ هوانورد" می باشد.

  ___________________________________________________________________

بمب اتمی چیست؟

بمب اتمی نام رایج وسایل انفجاری است که در آنها از انرژی آزاد شده در فرآیند شکافت هسته‌ای یا گداخت هسته‌ای برای تخریب استفاده می‌شود. بمب‌های اتمی که برمبنای گداخت کار می‌کنند نسل نوین بمب اتمی هستند و قدرتی بسیار بیشتر از بمبهای شکافتی دارند. مبنای آزاد شدن انرژی در هر دو نوع بمب اتمی تبدیل ماده به انرژی (طبق معادله معروف E=mc2) است، با این تفاوت که در بمب‌های گداختی جرم بیشتری از ماده به انرژی تبدیل می‌شود.

اختراع این سلاح، ریشه طولانی در تاریخ علم فیزیک و شیمی دارد، اما استفاده از دانش به دست آمده، برای ساخت بمب اتمی بیشتر به روبرت اوپنهایمر و ادوارد تلر نسبت داده می‌شود.

نخستین بمب اتمی که بمبی پلوتونیومی (از نوع شکافتی) بود در سال ۱۹۴۵ در جریان جنگ جهانی دوم در آمریکا ساخته و در شانزدهم ژوئیهٔ ۱۹۴۵ در صحرای آلاموگوردو در نیو مکزیکوی آمریکا آزمایش شد. آمریکا تنها کشوری است که از بمب اتمی (شکافتی-اورانیومی در هیروشیما وشکافتی - پلوتونیومی در ناگازاکی) استفاده نظامی کرده‌است. شوروی نیز در سال ۱۹۴۹ دارای بمب اتمی شد.

تاریخچه آزمایشهای هسته ای

اولین تلاشها در جهت ساخت بمب اتمی در آلمان نازی آغاز گشت. در این دوران، شیمیدانی به نام پل هارتک از اساتید دانشگاه هامبورگ به توان بالقوه نیروی اتمی برای کاربردهای نظامی پی برد. وی در ۲۴ فوریه ۱۹۳۹ امکان استفاده از انرژی هسته‌ای به عنوان یک سلاح با توان تخریبی نامحدود را طی نامه‌ای به وزارت جنگ در برلین اطلاع داد. به‌دنبال این امر گروهی برای تحقیق در این رابطه تشکیل شد و وارنرهایزنبرگ فیزیکدان برجسته آلمانی به طور غیر رسمی، سرپرست تیم تحقیقاتی آلمان برای ساخت بمب هسته‌ای شد.

در همین زمان بود که آلبرت انیشتین طی نامه معروف خود به روزولت رئیس جمهور وقت آمریکا خطر دستیابی آلمان به بمب اتمی را گوشزد کرد. متعاقب این اخطار، روزولت دستور اجرای پروژه منهتن را با هدف تحقیق در این رابطه و تولید بمب اتمی با همکاری کشور انگلستان صادر کرد. برای این پروژه تأسیساتی در لوس آلاموس در ایالت نیومکزیکو، اوک ریج ایالت تنسی و همفورد ایالت واشنگتن به کار گرفته شدند و تیمی از برجسته‌ترین دانشمندان آن دوران به استخدام این پروژه در آمدند.

نهایتاً محققان آلمانی فرصت کافی برای تولید بمب اتمی نیافتند، اگرچه ادعاهایی در زمینه آزمایش نوعی ابزار هسته‌ای توسط نازی‌ها پیش از پایان جنگ جهانی دوم مطرح شده است. اما تیم آمریکایی به سرپرستی فیزیکدان برجسته، جی آر اوپنهایمر موفق به ساخت عملی اولین بمب هسته‌ای شد که در ۱۶ جولای ۱۹۴۵ در ناحیه‌ای موسوم به ترینیتی در نیومکزیکو آزمایش شد.

در آزمایش هسته ای ترینیتی که اولین انفجار هسته ای در جهان به شمار می رود، نمونه اولیه بمب ساخته شده از پلوتنیوم که بعدا ناگازاکی را با خاک یکسان کرد، با شدتی غیرمنتظره، یعنی چهار برابر برآوردهای آزمایشگاه لاس آلاموس، منفجر شد.

اپنهایمر (Julius Robert Oppenheimer)، پدر بمب اتمی در کنار آلبرت اینشتین

تصویر اولین آزمایش اتمی تاریخ در ترینیتی ایالت نیومکزیکوی آمریکا

به فاصله کوتاهی در ۶ آگوست ۱۹۴۵، یک هواپیمای بمب افکن از اسکادران ۵۰۹ نیروی هوایی آمریکا موسوم به Enola Gay (که اکنون در موزه‌ای در واشنگتن نگهداری می‌شود)، از پایگاهی در جنوب اقیانوس آرام به پرواز در آمد و در ساعت ۸:۱۵ دقیقه به وقت محلی، بمب موسوم به پسر کوچک را بر فراز شهر هیروشیما منفجر ساخت. این بمب که در طراحی آن از ۶۴ کیلوگرم اورانیوم استفاده شده بود، از ارتفاع ۹۶۰۰ متری رها شد و در ارتفاع ۵۸۰ متری سطح زمین با شدتی معادل با انفجار ۱۵ کیلوتن TNT منفجر شد. مجموع تلفات اولیه و کشته شدگان ناشی از عوارض این انفجار را بالغ بر ۱۴۰۰۰۰ نفر تخمین می‌زنند.

سه روز بعد در ۹ آگوست انفجار بمب موسوم به مرد چاق در شهر ناگازاکی موجب مرگ ۷۴۰۰۰ نفر دیگر شد. این بمب که از پلوتونیوم به عنوان ماده شکافت پذیر استفاده می‌کرد، انفجاری به شدت ۲۱ کیلوتن TNT ایجاد کرد. بمب دیگری نیز در پروژه منهتن تولید شده بود که هرگز از آن استفاده نشد.

پسر کوچک (Little Boy) انفجاری مهیب و فاجعه ای بزرگ در شهر هیروشیما آفرید

مرد چاق (Fat Man) دومین بمب اتمی بود که بر فراز ژاپن منفجر شد

شوروی نخستین کشوری بود که­ چهار سال بعد از انفجار هیروشیما در 20 اوت 1949 اولین بمب اتمی خود را در سیبری آزمایش کرد؛ نخستین آزمایش اتمی انگلستان در 3 اکتبر سال 1952، نخستین آزمایش فرانسه ­در 13 فوریه­ی سال 1960 و نخستین آزمایش چین در 16 اکتبر سال 1964 انجام شده­است. کشورهای دیگری از جمله ­کره­ی شمالی، هند، پاکستان و اسرائیل نیز در دوران معاصر به­این سلاح مرگبار دست یافته­اند.

پس از پایان جنگ دوم جهانی دانشمندان در آمریکا به تحقیق در رابطه با تسلیحات هسته‌ای ادامه دادند. اگرچه این تصور وجود داشت که هیچ کشور دیگری در دنیا نمی‌تواند تا پیش از سال ۱۹۵۵ به فناوری ساخت سلاح هسته‌ای دست یابد، اما کلاوس فیوکس یکی از فیزیکدانان آلمانی که در رابطه با مواد فوق انفجاری (High Explosive) با تیم اوپنهایمر همکاری می‌کرد، طرحها و جزئیات طراحی بمب آزمایش شده در ترینیتی را در اختیار جاسوسان شوروی قرار داد. به این ترتیب در ۲۹ آگوست ۱۹۴۹ اتحاد جماهیر شوروی اولین آزمایش اتمی خود را با موفقیت انجام داد و غرب را در وحشت فرو برد. این انفجار اثر زیادی در تسریع جنگ سرد گذارد و موجب ایجاد رقابت تسلیحاتی بین آمریکا و شوروی گردید.

پس از آن ایالات متحده جهت حفظ برتری تسلیحاتی خود، تحقیق در رابطه با ساخت بمب گداختی (یا هیدروژنی) یا به عبارت دقیقتر تسلیحات گرما-هسته‌ای (Termo- Nuclear) را آغاز کرد. پیش از این اوپنهایمر به دلیل اتخاذ مواضعی علیه ساخت تسلیحات هسته‌ای از سرپرستی پروژه کنار گذارده شد و ادوارد تلر هدایت عملی پروژه ساخت بمب هیدروژنی را برعهده گرفت.

پدران بمب اتمی شوروی: آندری ساخارف (Andrei Sakharov) (فرد سمت چپ تصویر) در کنار ایگور کورچاتوف (Igor Kurchatov) 

ادوارد تلر (Edward Teller) به عنوان پدر بمب هیدروژنی شناخته می شود

نخستین آزمایش یک وسیله گرما-هسته‌ای با اسم رمز مایک در نوامبر سال ۱۹۵۲ در جزیره کوچکی به نام الوگالب در مجاورت انی وتاک در جزایر مارشال انجام شد. وزن تجهیزات به کار رفته در این انفجار شامل دستگاه‌های تبرید به بیش از ۶۵ تن می‌رسید. از آنجایی که در این سیستم مستقیماً از ایزوتوپهای دوتریوم و تریتیوم مایع استفاده می‌شد، به آن لقب بمب خیس (wet bomb) داده بودند. پیش بینی می‌شد که قدرت این انفجار معادل یک یا دو مگاتن تی ان تی باشد، اما برخلاف انتظار شدت انفجار معادل ۱۰٫۴ مگاتن تی ان تی بود. نتایج انفجار بسیار هراسناک بود. قطر گوی آتشین حاصل از این انفجار به ۵ کیلومتر رسید. جزیره الوگالب تقریباً تبخیر شد و حفره‌ای به عمق ۸۰۰ متر و شعاع دهانه ۳ کیلومتر برجای ماند.

این آزمایش هسته ای با تولید 15 مگاتن نیرو (هر مگاتن megaton که با MT نمایش داده می شود، شدت انفجاری معادل یک میلیون تن تی.ان.تی می باشد) بزرگترین انفجار صورت گرفته توسط آمریکا می باشد، انفجاری که هزار برابر قوی تر از بمب اورانیمی بود که هیروشیما را با خاک یکسان کرد. بازدهی پیش بینی نشده برای این آزمایش انجام شده در اقیانوس آرام عواقب ناخواسته هول انگیزی را به دنبال خود پدید آورد. هنگامی که آسمان سحرگاه اول مارس 1945، در جزیره کوچک نامو واقع در آقیانوس آرام با نورافشانی خیره کننده انفجار هسته ای روشن شد، وسعت اولیه گوی آتشین انفجار به چهار مایل می رسید.

مارشال روزن بلوت فیزیکدان، در کتاب "خورشید تیره؛ ساخت بمب هیدروژنی" نوشته ریچارد رودس، از آن روز این گونه یاد می کند: " انفجار بسیار خیره کننده بود. قارچ هسته ای ناشی از انفجار به نظر مثل یک مغز بیمار می نمود". ابر متلاطم رادیواکتیوی آن سرانجام به ارتفاع 130هزار پا و پهنای 66 مایل رسید. شدت انفجار به حدی بود که بدنه و محافظ موتور یک بمب افکن غول پیکر شناسایی از نوع RB-36D که در ارتفاع 40هزار پایی و در فاصله 15 مایلی از محل انفجار هسته ای در حال پرواز بود، آسیب دید. 20 مایل دورتر، غبار رادیواکتیوی ناشی از انفجار، دسته ای از سربازان جوخه آتش را در سنگر بتونی خود به دام انداخت و دست آخر اینکه غبار انفجار، 82 مایل دورتر یک قایق ماهی گیری ژاپنی را نیز در بر گرفت که منجر به بستری شدن خدمه و مرگ یکی از آنها شد. بیماری ناشی از پرتوهای رادیو اکتیو، آمریکا را مجبور به تخلیه منطقه از 264 تن از نیروهای خود و ساکنان جزیره کرد. در پی آزمایش براوو، سه انفجار هسته ای دیگر نیز تحت عنوان مجموعه آزمایشات کاسل آپریشن، (Castle Operation) فراتر از پیش بینی ها انجام شد که در اولین آنها خلبان بمب افکن B-52با گم کردن هدف، بمب هیدروژنی را که دارای قدرت 3.8 مگاتن بود، در فاصله 4 مایلی جزیره هدف رها کرد. دو سال بعد، یک بمب افکن B-47 تصادفا بمب هسته ای غیر مسلحی را در کارولینای جنوبی رها کرد.

در جداول الف ‌و ب آزمایشات هسته‌ای که دنیا از آن مطلع گشته، آورده شده است.

ممکن نبودن اثبات تمام آزمایشات هسته‌ای زیر زمینی این شبهه را بوجود می‌آورد که شاید آزمایشات هسته‌ای زیرزمینی دیگری نیز انجام شده باشد که ذکری از آن به میان نیامده است، زیرا آنچه در ابتدا از انفجارهای هسته‌ای ناشی می‌شود یک لرزه‌زمینی است که می‌تواند به طور طبیعی صورت گرفته باشد، با این تفاوت که چنین آزمایش‌هایی پس از چندی اثرات مشخصی در سطح زمین ایجاد می‌کند که از آثار زلزله‌های طبیعی متمایز است.

با توجه به جداول الف و ب مشاهده می‌شود که در طی 25 سال، 482 انفجار هسته‌ای در جو و 522 انفجار هسته‌ای در زیرزمین انجام شده است. آمریکا با 1030، شوروی سابق با 715، فرانسه با 210، انگلیس با 45 و چین هم با 45 انفجار هسته‌ای به ترتیبت در این زمینه رکورد دارند. در ضمن می‌توان دید که از سال 1945 تا 1996 به تعداد 2046 انفجار هسته‌ای توسط پنج کشور فوق در دنیا انجام شده است که واقعاً باعث شگفتی است.

صحنه ای از یک انفجار اتمی

آزمایش یک بمب اتمی در صحرای نوادای آمریکا در سال 1962 حفره ای به قطر 390 و عمق 100 متر ایجاد کرد

یک نکته جالب توجه دیگر این است که انگلستان تمام انفجارهای هسته‌ای خود را در خارج از خاک انگلستان مورد آزمایش قرار داده است. به جز پنج کشور فوق، دو کشور دیگر دارنده تسلیحات هسته‌ای یعنی هند و پاکستان که جزو NPT نبوده یک‌سری آزمایشات هسته‌ای انجام دادند.

هند اولین آزمایش هسته‌ای خود را در سال 1974 انجام داد که این آزمایش باعث اعتراض شدید پاکستان شد و یک رقابت تسلیحاتی بین دو کشور در زمینه تسلیحات هسته‌ای پدید آمد.

پس از دومین آزمایش هسته‌ای هند در تاریخ 11مه 1998، پاکستان اولین آزمایش هسته‌ای خود را هفده روز بعد در تاریخ 28مه 1998 انجام داد. کره‌شمالی هم نخستین آزمایش هسته‌ای نظامی خود را چند سال پیش انجام داد. آزمایش هسته‌ای کره شمالی قدرتی معادل 550 تن تری نیترو تولوئن (TNT) داشته است که از بمب‌های هسته‌ای به کار گرفته شده در جنگ جهانی دوم در ژاپن به مراتب کوچکتر است.

آثار و پیامدهای آزمایشهای هسته ای

منطقه انفجار بمب‌های هسته‌ای به پنج قسمت تقسیم می‌شود:

۱- منطقه تبخیر ۲- منطقه تخریب کلی ۳- منطقه آسیب شدید گرمایی ۴- منطقه آسیب شدید انفجاری ۵- منطقه آسیب شدید باد و آتش

در منطقه تبخیر درجه حرارتی معادل سیصد میلیون درجه سانتیگراد به وجود می‌آید و هر چیزی از فلز گرفته تا انسان و حیوان، در این درجه حرارت آتش نمی‌گیرد، بلکه بخار می‌شود.

آثار زیانبار این انفجار حتی تا شعاع پنجاه کیلومتری وجود دارد و موج انفجار آن که حامل انرژی زیادی است، می‌تواند میلیون‌ها دلار تجهیزات الکترونیکی پیشرفته نظیر ماهواره‌ها و یا سیستم‌های مخابراتی را به مشتی آهن پاره تبدیل کند و همه آنها را از کار بیندازد.
اینها همه آثار ظاهری و فوری بمب‌های هسته‌ای است . پس از انفجار تا سال‌های طولانی تشعشعات زیانبار رادیواکتیو مانع ادامه حیات موجودات زنده در محل‌های نزدیک به انفجار می‌شود.

ابر قارچی حاصل از بمباران اتمی ناگاساکی ژاپن حدود ۱۸ کیلومتر به هوا فوران کرد

انفجار بمب اتمی از هیروشیما تلی از خاک و آوار برجای گذاشت

پرتو رادیو اکتیو از پرتوهای آلفا، بتا، گاما و تابش نوترونی تشکیل شده‌است. پرتوی آلفای آن بسیار خطرناک است، ولی توان نفوذ اندکی دارد. این پرتو در بافت زنده تنها کمتر از ۱۰۰ میکرون نفوذ می‌کند، اما برای آن ویرانگر است.
پرتوی گاما از دیوار و سنگ نیز عبور می‌کند. هر ۹ میلی‌متر سرب یا هر ۲۵ متر هوا شدت تابش آن را نصف می‌کند. این پرتو نیز با توجه به فرکانس بسیار بالا، انرژی زیادی دارد که اگر به بدن انسان برخورد کند، از ساختار سلولی آن عبور کرده و در مسیر حرکت خود باعث تخریب ماده دزوکسی ریبو نوکلوئیک اسید یا همان DNA شده و سرانجام زمینه را برای پیدایش انواع سرطان‌ها، سندرم‌ها ونقایص غیر قابل درمان دیگر فراهم می‌کند و حتی این نقایص به نسل‌های آینده نیز منتقل خواهد شد. برای جلوگیری از نفوذ تابش گاما به حدود ۱۰ سانتی‌متر دیوارهٔ سربی نیاز است.

ده مکان مشهور انجام آزمایشهای هسته ای

کوه کمباران

کشور پاکستان به نوعی جدیدترین عضو باشگاه کشورهای دارنده سلاح های اتمی است و زمان و هزینه های زیادی را برای بدست آوردن سلاح های اتمی صرف کرده است. مشکلات مرزی این کشور با هند که آن نیز یک کشور مسلح به سلاح اتمی است ترس از بروز یک جنگ هسته ای در جنوب آسیا را گسترش داده است. کشور پاکستان از دهه 70 میلادی به دنبال دستیابی به فناوری سلاح های اتمی بود و بنا بر برآوردهای اطلاعاتی از سال 1983 میلادی به این سلاح ها دست یافته است. پاکستانی ها برای آزمایش هسته ای خود یک تونل به طول یک کیلومتر را در زیر " کوه کمباران" در استان بلوچستان حفر کردند. این کوه به نوعی یک لایه محافظ طبیعی برای این آزمایش به حساب می آمد. پاکستانی ها در 28 می 1998 توانستند با موفقیت آزمایش اتمی خود را به انجام برسانند و به عنوان یک کشور دارای سلاح اتمی خود را معرفی کنند.

مارالینگا

انگلستان که در طول جنگ دوم جهانی ضربات خرد کننده ای را از آلمان و همچنین ژاپن در شرق دور دریافت کرده بود می دانست که اقتصاد و صنعت نابود شده این کشور در آن سالها توان بازسازی ارتش انگلستان در ابعاد گذشته را ندارد. این مساله به همراه گسترش سریع نفوذ کمونیستها در نقاط مختلف جهان باعث شد تا انگلیسی ها به سرعت به سمت ساخت سلاح های اتمی بروند. اما انگلیسی ها با یک مشکل رو به رو بودند و آن هم این بود که این کشور در سرزمین اصلی خود مکان مناسبی برای آزمایش اتمی نداشت.

اما به هر حال هنوز سایه ای از امپراتوری بی غروب انگلستان در قرن نوزده میلادی وجود داشت و انگلیسی ها می توانستند از مستعمرات خود در نقاط مختلف جهان برای این کار سود ببرند. آنها به این منظور دو منطقه در جنوب استرالیا را برای آزمایش انتخاب کردند. منطقه " امو فیلد" مکانی بود که در سال 1953 دو آزمایش اتمی در آن صورت گرفت و پس از آن به منطقه " مارالینگا" منتقل شد. تعدادی از ساکنین بومی این منطقه به زور از محل زندگی خود دور شدند. تا اوایل دهه 70 میلادی چندین آزمایش اتمی در این محل صورت گرفت که به دلیل رعایت نشدن اصول حفاظتی باعث آلوده شدن بسیاری از کارکنان انگلیسی و استرالیایی و همچنین بعضی از بومیان نزدیک منطقه شد. این حرکت باعث شد تا انگلیسی ها مجبور به پرداخت غرامت سنگینی به بومیان و نیروهای آسیب دیده خود شود. با وجود پاکسازی های صورت گرفته در این منطقه، دیگر به بومیان اجازه بازگشت به محل سکونت قبلیشان داده نشد.

پوکاران

هندوستان در دهه 60 میلادی و پس از درگیری های مرزی با کشور چین و تجربه یک شکست تلخ و تحقیر آمیز، به دنبال دستیابی به سلاح های اتمی رفت. این کشور منطقه " پوکاران" در ایالت راجستان را برای انجام آزمایش های اتمی انتخاب کرد. اولین آزمایش در این مکان در سپتامبر 1974 رخ داد. با وجودی که دولت هند اعلام کرد که این مکان خالی از سکنه است، اما بعضی از گزارشات حاکی از حضور جمعیتی در حدود پانزده هزار نفر در نزدیکی این محل است. هندی ها بار دیگر مجموعه ای از آزمایشهای اتمی و همچنین یک آزمایش هیدروژنی را در ماه می سال 1998 انجام دادند. از آن تاریخ به بعد هندوستان دیگر آزمایش اتمی صورت نداد. دولت هندوستان از انتشار هر گونه اخباری در مورد سرنوشت افرادی که نزدیک به محل آزمایش بودند جلوگیری می کند.

جزایر مارشال

جزایر مارشال کشوری در اقیانوس آرام است که به نوعی تحت قیومیت دولت آمریکا اداره می شود. این کشور تعدادی از جزایر خود را پس از جنگ دوم جهانی به آمریکا برای انجام آزمایشات اتمی تحویل داد. منطقه مورد نظر " Bikini Atoll " نام داشت و در تاریخ 1 جولای 1946 میلادی اولین آزمایش اتمی در این منطقه انجام گرفت. در این آزمایش چیزی در حدود 250 کشتی جنگی در این منطقه قرار گرفت تا میزان قدرت تخریب بمب اتمی در یک نبرد دریایی مورد آزمایش قرار بگیرد. در طول سالها چندین آزمایش اتمی و هیدروژنی در این منطقه صورت گرفت تا آن را به یکی از شناخته شده ترین مکان ها برای آزمایش اتمی در جهان تبدیل کند.

کیریتیماتی

این جزیره در میان اقیانوس آرام یکی از دورافتاده ترین نقاط جهان به شمار می آید و از جهتی در دنیا بی همتا به حساب می آید، چرا که تنها مکانی که دو کشور در آن به انجام آزمایش اتمی دست زده اند، این جزیره است. در سالهای 1957 و 1958 انگلیسی ها در این جزیره دو آزمایش بمب هیدرو‍ژنی را انجام داده و سپس آن را ترک کردند. در سال 1962 میلادی آمریکایی ها از این سایت شروع به استفاده کرده و تا سال 1969 میلادی در حدود 22 انفجار را در این مکان صورت دادند.

لوپ نور

منطقه لوپ نور در چین مکانی بود که در اکتبر سال 1964 اولی آزمایش اتمی کشور چین در آن صورت گرفت. در این منطقه چیزی در حدود 44 آزمایش اتمی انجام شده است که 22 عدد از آنها در منطقه جوی بالای این مکان و 22 عدد از آنها به صورت زیرزمینی انجام شده است. این منطقه که اولین بمب هیدروژنی چین نیز در سال 1967 در آن محل مورد آزمایش واقع شد، یکی از حساس ترین نقاط در چین به حساب آمده و دسترسی به آن برای بسیاری غیر ممکن است.

مورورا

بدون شک بحث برانگیز ترین مکان آزماش اتمی در جهان سایت آزمایشی مورورا در اقیانوس آرام است که به عنوان بخشی از قلمرو فرا سرزمینی فرانسه به حساب می آید. این جزایر برای سالهای طولانی به عنوان محلی برای آزمایشهای هسته ای فرانسه بین سالهای 1966 تا 1996 به حساب می آمد. این جزایر در نزدیکی دو کشور استرالیا و نیوزیلند قرار داشتند و مقامات این دو کشور بارها اعتراض شدید خود را در مورد این آزمایش ها اعلام کردند. در این میان حتی کشور نیوزلند یک بار اقدام به اعزام کشتی های جنگی به نزدیک این جزایر برای اعتراض به این اقدامات کرد. بمب گذاری عوامل فرانسوی در کشتی طرفداران صلح سبز در سال 1985 که به مرگ یک نفر منجر شد اعترضات شدیدی را متوجه فرانسه کرده و باعث شد این کشور در سال 1996 آخرین آزمایش اتمی خود را در این مکان انجام دهد.

نویا زملیا

این جزیره یخ زده در منطقه اقیانوس منجمد شمالی برای انجام 224 آزمایش اتمی توسط اتحاد جماهیر شوروی سابق مورد استفاده قرار گرفته است. این محل شهرت خود را به دلیل تست بمب هیدروژنی " تزار" به قدرت 50 مگاتن در سال 1961 کسب کرده است. این انفجار قوی ترین انفجاری بوده است که تا به امروز در تاریخ بشر اتفاق افتاده است. این محل تا سال 1990 مورد استفاده قرار می گرفته است.

سمیپالاتینکس

این منطقه در کشور قزاقستان امروزی در سالهای جنگ سرد به عنوان مهمترین مرکز آزمایش های هسته ای اتحاد شوروی سابق مورد استفاده قرار می گرفت. چیزی در حدود 465 انفجار اتمی بین سالهای 1949 تا 1981 در این مکان انجام شده است. برای سالها این مکان یکی از مورد علاقه ترین نقاط در دنیا برای سرویس های اطلاعاتی غربی بود. امروز جمعیت زیادی از این کشور به دلیل این آزمایشها دچار مشکل شده اند.

صحرای نوادا

و اما آخرین و مشهورترین مکان از این لیست ده گانه: صحرای نوادا. به یکی از خطرناک ترین نقاط جهان در جنوب غرب آمریکا، یعنی جایی که در آن نزدیک به 928 آزمایش اتمی انجام شده است خوش آمدید. در این مکان بیش از هر نقطه دیگری از جهان آزمایشهای اتمی صورت گرفته است. برای مدتها بسیاری از توریستها به این مکان سفر می کردند تا بتوانند شاهد انجام آزمایشهای اتمی باشند. این آزمایشهای باعث شده است تا میزان افراد مبتلا به سرطان و همچنین میزان تولد کودکان ناقص الخلقه در این منطقه زیاد باشد و همچنین باید گفت که این نقطه پس از چرنوبیل در اوکراین دومین مکان آلوده به تشعشعات رادیواکتیو در جهان است.

 ______________________________________________________________

منابع:

newcoy.persianblog.ir

fa.wikipedia.org

 pajoohe.com

farsnews.com

hamshahrionline.ir

shafaf.ir

گردآوری و تنظیم:newcoy.persianblog.ir (کاوه)