حمله به پبل، عملیاتی ویژه

سرویس ویژه هوابرد یکی از یکانهای تخصصی ارتش بریتانیاست. در حقیقت، این واحد برای انجام عملیات نفوذی در عمق خاک دشمن در زمان جنگ جهانی تشکیل شد. سرویس ویژه هوابرد با بهره گیری از تجارب جنگ جهانی دوم و درگیرشدن در جنگهای مالایا، سوئز و کره به مرور به یکی از کارآمدترین نیروهای مخصوص جهان غرب تبدیل شد. عملیات ضدتروریستی، امنیتی و حفاظت از اشخاص در دهه 70 به مهارتهای آنها افزوده شد. افراد سرویس ویژه هوابرد در جنگهای فالکلند و جنگهای اول و دوم خلیج فارس به صورتی موثر به کارگرفته شدند. در اینجا به بررسی یکی از موفق ترین هجومهای کماندویی که توسط سرویس ویژه هوابرد بریتانیا انجام شد می پردازیم: تهاجم به جزیره پبل

 چکیده نبرد

تاریخ درگیری: 14و 15 می1982

محل درگیری:جزیره پبل (Pebble Island) در مجمع الجزایر فالکلند

طرفهای درگیر:انگلستان و آرژانتین

نتیجه نبرد:پیروزی انگلستان
  
فرمانده واحد انگلیسی:سروان جان هامیلتن
  
استعداد رزمی:

انگلستان: 45 نفر از سرویس ویژه هوابرد و دیده بانان دریایی نیروی دریایی سلطنتی، 8 نفر از سرویس ویژه قایق ران

آرژانتین: در حدود 150 سرباز (به گفته منابع بریتانیایی) و 31 سرباز(به گفته منابع آرژانتینی)
 
تلفات و خسارات: 

انگلستان: 1نفر مجروح

آرژانتین: 1نفر کشته و 11فروند هواپیما
 

پیش زمینه

بلافاصله پس از اشغال جزایر فالکلند توسط آرژانتین در سال 1982، آنها اقدام به ساخت فرودگاهی در جزیره پبل کردند تا پایگاهی برای هواپیماهای پشتیبانی نزدیک پوکارا بوجود آورند. این جزیره در شمال غربی مجمع الجزایر فالکلند واقع شده بود. هواپیمای ای-58 پوکارا هواپیمایی برای انجام عملیات پشتیبانی نزدیک و ساخت آرژانتین بود که می توانست انواع مختلف مهمات را برای حمله به افراد و مواضع زمینی حمل کند.

مجمع الجزایر فالکلند در 800کیلومتری شرق آرژانتین در اقیانوس اطلس جنوب. جزیره پبل با ضربدر مشخص شده است.

بریتانیا نیروهای نظامی خود را برای بازپس گیری فالکلند اعزام کرده بود، اما توان عملیاتی این فرودگاه می توانست مانع کوششهای بریتانیا جهت بازپس گیری شرق فالکلند شود. قبل از تهاجم به فرودگاه باید شناسایی کاملی از جزیره انجام می گرفت تا استعداد دشمن و نقاط قوت و ضعف آن شناسایی شود و یکی از دو راه برای حمله به آنجا انتخاب گردد؛ حمله هوایی یا عملیات کوماندویی توسط سرویس ویژه هوابرد.

عناصر سرویس ویژه هوابرد که بر روی عرشه ناوهواپیمابر هرمس حضور داشتند موظف شدند تا این تهدید را از میان بردارند و در این راه از پشتیبانی ناوچه برودسوارد و ناوشکن گلامورگان نیز برخوردار بودند. گلامورگان می توانست با توپهای مارک6 خود -با کالیبر 112میلیمتر- آتش تهیه مناسبی برای آنها تهیه کند.

ناوهواپیمابر هرمس (Hermes)

 سروان کریس بروان از آتشبار148 هنگ 29 کوماندو توپخانه سلطنتی به عنوان دیدبان دریایی وظیفه داشت هماهنگی بین نیروهای عمل کننده و آتشبار توپخانه کشتی و گرا دادن به آنها را انجام دهد.

سروان هامیلتون فرمانده میدان و از عناصر کارآمد سرویس ویژه هوابرد در جنگ فالکلند

اهداف اولیه

هدف اولیه از عملیات این بود که جوخه دی از هنگ22 سرویس ویژه هوابرد در جزیره فرود آمده و هواپیماهای مستقر در فرودگاه و سایت رادار  مستقر در پاسگاه جزیره را نابود کنند.

شناسایی

شناسایی توسط 8 نفراز پرسنل جوخه دی از سرویس ویژه قایق سوار انجام شد که با کانوهای خود در روز 10می به جزیره نفوذ کردند. پس از مخفی کردن کانوها، سربازان به سمت فرودگاه دشمن به راه افتادند. جزیره مانند اغلب جزایر دیگر آن نواحی خشک و لم یزرع بود و برپاکردن یک پست دیده بانی به دور از چشم مدافعین آرژانتینی سخت می نمود. آنها زمین را کندند و پس از مستقر شدن توسط بیسیم با سرفرماندهی سرویس ویژه هوابرد -که در ناوهواپیمابر هرمس مستقر بود- ارتباط برقرارکردند.

عکسی قبل از حمله به جزیره پبل که توسط یک فروند هاریر نیروی هوایی سلطنتی گرفته شده است و یک فروند تی 34 و یک فروند پوکارا را در روی باند نشان می دهد.

با توجه به وجود افراد غیرنظامی در نزدیکی فرودگاه، طرح حمله هوایی رد شد و قرار بر آن شد که عملیات کوماندویی توسط سرویس ویژه هوابرد انجام شود.

گروه شناسایی متوجه شد که شدت باد مخالف باعث کندی حرکت هلیکوپترها و در نتیجه تاخیر آنها در رسیدن به جزیره می شود. این امر زمان تخمین زده شده برای انجام عملیات را -که 90 دقیقه درنظرگرفته شده بود- به 30 دقیقه کاهش می داد. بنابر این تصمیم گرفته شد که هدف اصلی عملیات نابودکردن هواپیماها باشد.

 
تهاجم

در طی شب 14 می، ناوهواپیمابر هرمس به همراه اسکورت خود ناوچه برودسوارد و ناوشکن گلامورگان گروه ناوهای هواپیمابر را ترک کرده و به سمت جزیره پبل به راه افتادند.
 2 فروند هلیکوپتر سی کینگ اسکادران 846نیروی دریایی سلطنتی، 45 نفراز افراد جوخه دی سرویس ویژه هوابرد را سوارکردند. نقطه فرود در 6 کیلومتری فرودگاه در نظر گرفته شده بود.  قرار بود که افراد گروه شناسایی در آنجا به افرادی که هلی برن می شدند، ملحق شوند.

پس از هلی برن، افراد به دو گروه تقسیم شدند. گروه حمله وظیفه داشتند تا هواپیماهای آرژانتینی را نابود سازند و افراد باقیمانده -که در گروه تامین بودند- موظف بودند تا آنها را حفاظت کرده، نزدیک شدن به فرودگاه را تامین کنند و به عنوان نیروی ذخیره عمل کنند. آنها 100 گلوله خمپاره 81 میلیمتری، خرجهای انفجاری و موشک اندازهای لاو خود را از هلیکوپترها پیاده و با خود به محل فرودگاه حمل کردند. هر سرباز حداقل 2 گلوله خمپاره با خود داشت. از تفنگ ام16 به عنوان سلاح هجومی استفاده شد. تعدادی از ام16 ها به نارنجک انداز ام203 مجهز شده بودند. خمپاره انداز به گروه تامین واگذار شد و گروه حمله پیشروی را آغاز کرد.

مسیریابی تا هدف توسط سربازان گروه شناسایی که قبلا با قایق به جزیره آمده بودند انجام شد. گروه حمله وارد محوطه فرودگاه شد و افراد خرجهای انفجاری خود را به بدنه 7 فروند هواپیما نصب کردند. درتمام هواپیماها خرجها را به یک نقطه وصل می کردند تا بعدها آرژانتینی ها نتوانند با استفاده از لوزام بازشده از یک هواپیما، هواپیماهای دیگر را راه اندازی کنند. زمانی که تمام هواپیماها آماده برای انفجار شدند فیوز خرجها را روشن کردند و پس از آن گروه حمله با سلاح سبک و موشک اندازهای لاو خود هواپیماهای پارک شده در کنارهم را زیر آتش گرفتند. تمام هواپیماها آسیب دیدند. پس از انفجار هواپیماها، گلامورگان آتشباری بر روی مواضع آرژانتینی ها را شروع کرد و توانست زاغه مهمات و مخزن سوخت آرژانتینیها را هدف قراردهد.

تصویری از حمله به هواپیماهای پوکارا که بر روی زمین پارک شده بودند

مدافعین آرژانتینی تا زمانی که تمام مهاجمان جمع نشده و آماده عقب نشینی نشدند وارد صحنه نشدند. برخلاف تصور مهاجمین، آرژانتینیها حمله سنگینی نکردند. 30 دقیقه پس از آغاز عملیات، سربازان بریتانیایی عقب نشینی را آغازکردند. 1 سرباز از گروه حمله هدف قرارگرفت و مجروح شد. مهاجمین با آتش سلاح سبک و نارنجک اندازهای ام203پاسخ آرژانتینیها را دادند و مانع کوششهای مدافعین شدند. فرمانده آرژانتینیها در این تبادل آتش کشته شد.

تخلیه

سرباز مجروح را به منطقه فرود هلیکوپترها انتقال دادند. گروه آن قدر وقت داشت تا قبل از دمیدن سپیده به ناو هواپیمابر هرمس بازگردد. هلیکوپترها افراد را سوار کرده و به ناوهواپیمابر بازگشتند.

پوستری که بعدها از این عملیات منتشر شد

نتایج عملیات

تجهیزات آرژانتینی که در اثراین حمله از بین رفت عبارت بودند از:

6 فروند پوکارا

4 فروند هواپیمای آموزشی توربو منتور

1 فروند اسکای وان گارد ساحلی

فرودگاه به همراه مخزن سوخت و زاغه مهمات

روز بعد از تهاجم  به فرودگاه آرژانتینیها

حمله به جزیره پبل یک تهاجم موفقیت آمیز بود که عملیاتهای انجام شده توسط سرویس ویژه هوابرد در جنگ دوم جهانی را یادآور می شد. آنها تنها با یک حمله توانستند نیمی از پوکاراهایی را که آرژانتین به جزایر آورده بود، منهدم کنند و قدرت تهاجمی آرژانتین را به مقدار زیادی کاهش دهند. مهمتر اینکه آرژانتینیها از فرودگاه خود در یک زمان حیاتی محروم شدند. این محرومیت، تاثیری ویران کننده بر قدرت دفاع هوایی آرژانتینیها گذاشت. در نهایت این آرژانتین بود که جنگ را در فالکلند واگذارکرد.

____________________________________________________________

منابع:

ماهنامه جنگ افزار

wars-and-history.mihanblog.com (نویسنده و مترجم: رضاکیانی موحد)